Bijna 3 maand

Lieve allemaal!

Eindelijk weer een ongelofelijk spannend verhaal voor jullie. Jaja, jullie hebben toch mazzel met mij en jullie vroegen je vast al af waar het verslag bleef. Mijn bedoeling was om elke week eens een blog te schrijven maar zoals je al gemerkt hebt ging het na de tweede blog al fout. Niet erg, eens in de week is vast te veel voor jullie en nu heb ik in één blog wat meer leuke, avontuurlijke dingen om te vertellen! Maar goed, waar moet ik nu beginnen?!

Laat ik maar beginnen om te zeggen dat ik het leuk vind om te zien dat jullie mijn blog lezen. In totaal is het al rond de 1800 keer bekeken, wow en dat voor maar 5 verslagen. Dat vind ik best veel!

In de vorige blog vertelde ik dat het 36 graden werd de volgende dag. Dat zijn dagen waar ik, vooral nu, naar uit kan kijken maar helaas zit ik hele dagen op binnen kantoor dus echt ervan genieten lukt niet. Niet meteen jaloers worden; het was ook meteen de laatste (echt) warme dag. Op warme dagen is het zo’n 20 graden nu, ook lekker maar wel koud door de wind. Een lange broek en vest ben je hier zeker bij nodig en deze week heb ik zelfs m’n jas al uit de kast gehaald. De huizen hier zijn niet gebouwd op de kou, geen verwarming alleen een (kleine) airco met verwarmstand als ik mijn huis beschrijf.

De afgelopen twee weken hebben de meesten hier hun mid-semesterbreak flink gevierd. Twee weken vrij van de universiteit, wie wil dat nou niet! Helaas moest ik gewoon stage lopen maar kon ik wel genieten van de vrije dagen met Pasen. Goede vrijdag ging ik gezellig met m’n huisgenoot de stad in (Australiërs ontmoet die niet wisten wat ze met hun geld moesten doen en die dus hadden besteed aan een privé karaoke kamer van 200 dollar, gestoord) en ook de zaterdag hebben we een leuk salsafeest gehad. En nee, ik kan niet salsadansen maar gelukkig hadden ze een half uurtje introductie waardoor je de eerste twee weken les onder de knie krijgt. Een natuur talent ben ik, al zeg ik het zelf; zo soepel net alsof ik het al jaren doe, ahum -ik moet echt salsalessen nemen als ik terug ben in NL, wie gaat mee?!-

Zondag met Pasen heb ik gevierd bij een collega en haar familie, heel lief dat ze me uitgenodigd had. Hierdoor heb ik een echte Aussie barbie (BBQ) gehad en hele lieve, leuke mensen ontmoet. Ze vertelden mij van tevoren dat ze houden van veel eten en ja, het was veel. Voor het warme gedeelte hadden eten als potato bake (aardappelen, room en ui), pasta’s en lekker vlees. Wel redelijk normaal denk je nu, maar! Voor het dessert: veeel taart. Lekker! Ik ben helemaal niet een dessert type maar als je dit voorgeschoteld krijgt wil ik wel wat minder van de pasta nemen. Zelfgemaakt ijs (met stukjes noot en fruit), chocolade taart en pavlova; een typisch Australische taart, lekker! Doordat ze zoveel eten hadden gemaakt kreeg ik wat ‘kleins’ mee; een voedselvoorraad waar ik de rest van de week van kan eten.

Maandag besloten een vriend van mijn huisgenoot en mijn huisgenoot om mij mee te nemen naar Port Elliot, hun favoriete stukje van SA (South Australia) zo’n 80 km verderop. Alsof het om de hoek was, gingen we rond 1-2 uur weg. Maar ik ben blij dat ze me daar mee naartoe gebracht hebben, heerlijk is het daar. Mooie omgeving, veel rotsen en direct aan de zee (de andere stranden liggen aan een baai/golf). Bekijk de foto’s maar, dan weet je wat ik bedoel. S avonds heb ik nog even fijn gesproken met mijn jarige peet-oom Leo en -tante Anny!

Op stage was het de afgelopen weken soms wel echt wat afzien. Het is en blijft nog steeds interessant maar de resultaten tot nu toe zijn niet helemaal wat verwacht is en dus zijn het geen spannende resultaten. En geen spannende resultaten betekent niet echt een : jeej! – momentje. Maar goed, ik zie het einde al, over een maand heb ik mijn eindpresentatie en lever ik ook al mijn eindverslag in (hopelijk). Wat gaat dat snel! Gelukkig merken ze op het werk al wel dat ik wat langer hier in Australië zit, mijn accent wordt al minder en ook lijk ik meer vertrouwd met het Engels. Ik zal mij nu nog niet beschrijven als iemand die vloeiend Engels praat maar met goed Engels kom ik al een heel eind. Door deze stage ben ik erachter gekomen dat ik voortaan geen werk alleen moet doen of geen computer werk moet gaan doen hele dagen lang, ik vind het veel te leuk om met mensen te werken en bijvoorbeeld clienten te hebben.

In de vorige blog vertelde ik ook dat ik andere Nederlanders heb ontmoet hier, toch wel fijn he Marre, Emma en Nienke?! Ze zijn zeldzaam en ik denk dat ik ze allemaal al verzameld heb hier in Adelaide - kwartet!- haha. Hier zijn wel echt veel Duitsers, ach, die lijken ook wel erg op Nederlanders als je ze vergelijkt met andere nationaliteiten.

Het verbaast me nog steeds dat ik nog niet echt heimwee heb gehad. Ik merk wel dat als het op stage niet lukt dat ik dan graag wil bellen, dat kan (vaak) niet want mijn stressmomentjes midden op de dag betekend voor jullie ‘s ochtends erg vroeg. En, om jullie nou wakker te bellen met mijn stressmoment: ‘er is geen significantie meer tussen de sodium inname van kinderen met type 1 diabetes en die van de controls(!)’, ja kan me voorstellen dat jullie dan snel weer in slaap vallen.

Mijn pakketje is ook aangekomen, ongeveer twee- drie weken nadat hij verstuurd was. Fijn wat nieuwe, andere kleren en alle andere dingen. Het scheelde ook weer wat voor mijn geen-heimwee natuurlijk.

Twee weken geleden was bijna iederen weer gekomen van de verre reizen naar Sydney, Melbourne, Tasmania en waar nog meer allemaal heen. Echt om jaloers op te worden. Adelaide is op het moment niet heel bijzonder meer omdat de meeste festivallen zijn geweest en ik ondertussen alles in de omgeving al gezien heb. Dit weekend ben ik naar Handorf geweest, een Duitse stad hier in de buurt. Niet erg boeiend, ook al blijkt het een grote toeristische pleistrekker (of is het trekpleister? Raar woord) te zijn. Hier heb ik even weer mijn Nederlandse roots tevreden gesteld door poffertjes te eten in een Nederlands restaurant. Op zondag was er nog het food and wine festival: tasting Australia. Erg gezellig, weer kangaroe gehad (alleen lekker als het niet te gaar is), zee dieren gehad zoals oesters en Griekse baklava. Hmjam, als je nooit baklava hebt gehad en je houdt van zoetigheid en/of noten; het is heerlijk! Ach, wat een mooie gedetailleerde beschrijving toch weer. Verder kon je er een wijnglas kopen voor 3 dollar en onbeperkt wijn proeven, niet verkeerd natuurlijk. Zondagavond kwam ik dus thuis met een wijnglas en een nieuwe katoenen tas die je kreeg; gratisss.

Ook was er laatst Anzac day. Een dag waar Australië iedereen die in het leger zit, of heeft gezeten, eert waar ze in een lange parade lopen. Bijzonder om te zien waar iedereen gediend heeft, Vietnam, Korea, Irak enz. De parade werd begeleidt met muziek en ook door doedelzakken, waarom? Een paar dagen na deze dag was het koningsdag, met mijn oranje shirtje ben ik het ook gaan vieren! Leuk maar het was eigenlijk gewoon een normale dag want er zijn te weinig Nederlanders om zoiets te vieren en voor de anderen maakt het niks uit.

Jullie zijn nu weer wat op de hoogte van mijn avonturen en wat ik mee maak. Ik beloof dat als ik ga reizen dat het zeker avontuurlijker word, maar ik heb er vast ook niet zoveel tijd voor; te druk met genieten!

Liefs Jorien.